İlk karşılaşmamızdan yaklaşık bir ay sonra almaya gittim onu, aldığım kişi onu bana vermeden önce boynuna kırmızı bir kurdele bağlamıştı. Şimdi aklıma geldikçe 'ölürüm sana' diye üzerine atladığım köpeğin neden fotoğrafını çekmek aklıma gelmedi ki diye üzülüyorum. Neyse olan oldu. Onu eve getirmeden önce doğru veterinere götürdüm. Ne yapılması gerekiyor öğrenelim, yapılsın diye. Hemen bir aşı takvimi çıktı karşımıza, parazitiydi hapıydı pek de ilgimi çekmediler açıkcası, o an karşımda duran hekime 'leş gibi kokuyor bu yaa ben bunu eve götürüp yıkarım hemen' derken çok ciddiydim!
Tabi ki vazgeçirdiler beni. 'Küçük henüz annesinden yeni ayrıldı, tabi kokar, sakın yıkama, sakın ha!' gibi lafları yedikten sonra yol üzerindeki petshoptan kuru şampuan, mendil falan alıp evin yolunu tuttuk.
7 ya da 8 kiloluk 2 ayını geçmiş çikolata renkli bu miniği eve gelir gelmez sildim, pudraladım. Yetmedi üstüne parfüm bile sıktım! Hadi dedim üşütür dediler üzerine bir de polar kıyafet giydirdim.
Ve böylece o da annesinin ne lanet bir kişi olduğuyla ilk gün tanışmış oldu. :)
Bir ay öncesinden benim olacağı belli olan köpeğimin adı geldiğinde belliydi tabi ki. İsmine karar verme aşamasında bir çok öneri gelmişti ama ben yengemin aklına gelen, çikolatalı kahveyi çok sevdiğimden adının 'Mocha' olmasına hemen karar vermiştim.
Mocha aslında Moka diye okunur ama o zamanla muko, maho, moko, boka gibi çevremizdeki yaratıcı insanların seslenişlerine de sevinir hale geldi hemencecik :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder